keremarō, n. Dry soil.
Kua kai mātou i te taro keremarō.
We ate taro grown on dry ground (i.e. not in an irrigated patch);
Kua tanu keremarō ‘aia i tāna taro.
He planted his taro in a dry bed (not in a
repo taro, q.v.); mei te au vai ta‘e i te ngā‘i kere-marō,
as rivers of water in a dry place (Is. 32.2). [kere, marō.]